Yine istiklal marşından kaçmış ...

Yine istiklal marşından kaçmış kızlı erkekli bir grup lise öğrencisi ile aynı tramvaydayım. Hiç susmuyorlar. Biri sussa diğeri susmuyo. Birbirleriyle şakalaşıp duruyorlar. Bi ara bas bariton, yer yer ürkütücü fakat bir o kadar da muhlis ses tonumla ikaz ettikten sonra, kendimi okul taşıtının arka koltuklarındaki emniyet kemeri gibi hissettim. Yani beni takmıyorlardı haci abi. Ayrı kapılardan tramvaya doluşup vagonlar arası iletişim sağlama çabalarından mütevellit çınlayan kulaklarım şöyle dursun, ellerindeki telefonlardan yankılanan mesaj sesleri münasebetiyle beynimde fosfor kalmamıştı. Olm ne baarıyonuz acaba yaralı domuz görmüş şikar iti gibi??? Turnikeye yarım akbil basıp herkesten fazla söz sahibi olmanız insana dokunuyo lan. Burdan yine hükümete sesleniyorum, eğitime katkı payını bi tık daha arttırıp servisi olmayan yavrularımızı da okul taşıtlarına kavuşturalım lütfen. Yani sınıfta tahtaya kaldırsan elli kişinin önünde şiir okuyamayan utangaç adamlar, tıka basa dolu tramvayın içinde yüksek sesle birbirlerine argolu seranat yapabiliyorlar. Tamam biz de az çok konuşurduk ama bi konu üzerinde konuşurduk. Saçma da olsa ortada bi mesele vardı. Bugün baktığında gençlerde bi birbirini ezme çabası, efenime söyliim bi laf sokma hırsı var. Kızlar, bizim zamanımızın serseri erkekleri gibi, erkekleri hiç demiyorum zaten. Bu aşırı özgüven nerden geliyor anlamış değilim. Tramvayda tahammül edemediğim iki şeyden biri bu şımarık tayfa. Bazı aileler zaten kafayı dinlemek için çocuk okutuyo yemin ederim. Hepside mi son durakta oturur arkadaş. Olm ne pis geyiğiniz varmış be. Siz okuldan çıktığınıza eminmisiniz yavrum. Hani eğitim kurumu olan yer? Bence çıkmasaymışsınız, olmamış bu eğitim bi tur daha bindirseydiniz...