İlk kasetim çıktığında (Oy Diyana Diyana / Belalım) birkaç dinleyicim kara kalem fotoğraflarımı çizip tarafıma göndermişti. Zarfları açtığımda istihbarat teşkilatına ait postaların bana gönderilmiş olduğu endişesine kapıldım. Resimlere bakınca kendinizi Yunan adalarına doğru ilerleyen bir feribotun bodrumunda buluyorsunuz. Çizimler bana benzemediği gibi birbirine de benzemiyorlar. Yüz hatları ve bakışlar uluslar arası bir insan kaçakçılığına işaret ediyor. Arkadaşlar ben böyle rezalet görmedim, sanki emniyete ihbar edip robot resmimi çizdirmişler. Hani abartmıyım diyorum ama nüfus cüzdanımdaki fotoğraf bile bana daha fazla benziyor. O kadar alakasız. Birde abi neden kara kalem. Hayır zor da bi yüz hattım var neden ben? Japon’lara beni göstermişler yıkılıp baştan yapılması lazım demiş falan. He ! Uzun bi burun yap, sağdan soldan saç çiz oldu sana İrfan. Bak saçları kestim, yıl sonunada bi estetik düşünüyoruz. Artık bana isnat edilen tablolarla zerre alakam kalmıyor.
