Ulan gün boyu ...

Ulan gün boyu deli gibi yorulursun, akşam da yatağına giresin ki dinlenesin. Yorgun argın giriyorum yatağa uyumaya korkuyorum . La zaten yorgunum gün boyu çalışmışım konserdi provaydı, gece 3-5 matinesine bi rüya senaryosu kiltliyolar bana, bitap düşüyorum yeminle. Birinci seans bitiyo bi su içiyom bi nefes alıyom açılmaya çalışıyom, yoksa aynı yerden devam ediyo film. 6 gibi tekrar yatıyorum 2. Seansa romantik bişeyler koyuyolar da insan bi rahatlıyo. Tabi 2. Seansın final bölümüne yakın nedense uyanıyorum. Zaten çoğu zaman 6-12 matinesindeki romantik filmlere değil başrol, yardımcı oyunculuk bile vermiyolar, bi de kırk kere bölünüyo telefondu, komşuydu falan. Ama gel gelelim benim aksiyon ve gerilim rüyalarına, teliflerini alsam gerçekten ihya olurdum. Polat alemdar haftada bi bölümden 75 bin alıyo diyolaa, ben haftada 7 bölüm çekiyorum ve de bizim hem bedensel hem de psikolojik şartlarımız daha ağır bi kere. Oyunculuktaki teknik tabirini bilmiyorum ama, mesela bi çekimde bi hata falan oluyo, en korkunç senaryoda bile anında herkes bi kahkaha atıyo hani "aslında bu bi hayal ürünü" diye düşünüp gülüyo oyuncu. Ha işte bizim sette o da yok. Baştan sona tek perde, başrolde hep ben, dayağı yiyen ben, cenazeyi bekleyen ben, canavarla boğuşan ben. bi Allah kulu da tişikkürler sıpırmın demiyor arkadaş