Muhtelif toplu taşıma araçlarında ...

Muhtelif toplu taşıma araçlarında bilumum ihtiyaç sahiplerine yer verme hususunda gerçekten çok hassas davranmalıyız. Sadece oturma ihtiyacı duyan kişilere yer vererek değil, bazen de yer vermeyerek vatandaşlık görevimizi yerine getirmeliyiz. Bak geçen Cevizlibağ istasyonundan Söğütlüleşme’ye seyahat etmek üzere kalabalığın arasından hunharca sıyrılıp 3. kapının arkasındaki cam kenarında oturmaya hak kazandım. Böylelikle metrobüsün en güzide bölümlerinden biri, ileriki istasyonların birinde ilk ihtiyaç sahibine terk edilmek üzere tarafımdan ısıtılıyordu. Nihayet 70 yaşlarında nur yüzlü bir nine bastonunun da yardımıyla 2. kapıdan metrobüse binmiş ve dikkatimi anında cezp etmişti. Şefkatli, tok ve gür sesimle öne doğru “ula teyzeyi eletun bu tarafa” diye seslendim… Aman Allah’ım o da ne !!! İkinci kapının arkasındaki cam kenarında oturan zat, birden ayaklanıp teyzeyi kendi koltuğuna oturtup ve sevap hanesine henüz kestiremediğim kadar hayır yazdırtıp, ince bıyıkları, orta boyu ve muavin saçlarıyla orta körüğe doğru cennet müjdelenmişçesine tebessüm ederek gerek teyzenin gerekse metrobüs ahalisinin hayır dualarını alıp, sanki bana nispet yaparcasına mutluluk pozları veriyordu… Oysa benim teyzeye seslenişimin akabinde “hayır teyze arkadaki koltuğa gitmelisin zira o bugun kimseye yer vermedi” demeliydi. Varmı delikanlılığın kitabında tüm tasoları almak, efendime söyliim tüm bonusları toplamak ve dolapta kalan kolaların dibini tek başına içmek. Ama bilmedikleri kadar zekiydim. Birazdan yapacağım hamleyle bu bencilliğinin bedelini, bu genç kardeşimize sağ tarafımdaki meleğe fazla mesai yaptırarark ağır şekilde ödetecektim… Ve o hamle. Yaşlı teyzemize yer veren gence seslenerek: “ sen de benim yerime otur madem hak ettin” dedim. Amacım teyzeden kalan sevapları ve o sevaba nail olan genci ödüllendirme sevabını haneme yazdırmak idi. Ama olmadı. “Sen de ihtiyacı olan birine verirsin yerini” dedi. Yıkılmıştım “oğul oğul” dedim, “bi gün sen de yer vermek istersin de oturanın olmaz” dedim. O gün metrobüse bir tane bi yaşlı, bi hamile binmedi yeminle. O uşakta Söğütlüleşme’ye kadar metrobüste hilafetini ilan etti. Tutacaklara asılırken bi poz kesmeler, teyzeyi ben kurtardım havaları falan… Başka zaman elimde yük olsa, ayağım falan ağırsa, durakta kız bekleyen kapıdan hamile olarak giriyo böyle de bi şans. Neyse yaşlılara ve ihtiyaç sahiplerine yer verirken sizden daha çok yer vermesi gereken bu günahkâr kardeşlerinizi de düşünün…