Dükkan sahibi olunca insanın camlara imla hatalı afiş yapıştırası geliyor. Bulundurmadığım halde “televizyon aterisi geldi” yazmak istiyorum, satmıyorum ama a4 kağıdına dev puntolarla “kontür bulunur” yazayım istiyorum. Keşke pastaneci olaydım Pohaça yazaydım sandöviç yazaydım, sanayici olaydım egzos egzost ekzos donataydım tabelayı. Esnaflığın psikolojisi çok farklı arkadaşlar. Esnaf park eden araçların aynasıdır, görev tanımımızda bu var. Vatandaş geri geri park ederken esnaf gel gel, topla topla hooop demese şurda bi kişi park edemez. Biz bunları vergiden düşüyoruz. Tabi sonra kaç dakika kalacaksınız diye soruyoruz çünkü mal gelecek. Bazen geceleri ateşler içinde uyanıyorum, ya kapının önüne yabancı araç park ettiyse, ya tabelanın önünü keserse, ya kamyonsa Aman Yarabbi ! Zaten bu yatak odasının önüne de duba koyucam ikidir babamın terliklerini görüyorum. Bir karabasan gelse park yeri yok kapatmayın şu dükkanın önünü ya. İki akşamda bir kabus görüyorum. Geçen akşam rüyamda mahallenin namusu başkasından soruluyordu kan ter içinde fırladım yataktan. Ben ruhen ve bedenen esnaf olmuş bir insanım. Genç kardeşlerimizle gücümüz yettiğince bu gelenekleri yaşatmaya çalışıyoruz. Bu yılki esnaf türkçesi kampımızda meslek büyüklerimizden hiç bir şiveye ait olmayan nice imla hataları öğrendik, üst düzey yazım yanlışı dersleri aldık. Tabi şimdi aranızdan biri çıkar “şive değil ağız” der. Arkadaşlar doğrusunu söyleyen esnaf olamaz …
